Muziektheater op zijn best
De Woordenaar is een voorstelling die gaat over de man genaamd 'de woordenaar'. Het is een enthousiaste volksfiguur die graag met woorden speelt. Tijdens het stuk vertelt hij over de gebeurtenissen tijdens zijn leven die hem hebben gemaakt tot de man die hij nu is. Een heel belangrijk deel van zijn leven gaat over zijn ietwat misgelopen trouwfeest. Dit vertelt hij op een humoristische, maar toch ook wel melancholische manier. Alles wat hij vertelt is herkenbaar voor het publiek, doordat het heel herkenbare situaties zijn. Deze monoloog wordt begeleid door vier topmuzikanten en een twintigtal instrumenten. Door de prachtige performance van Bruno Vanden Broecke als 'de woordenaar' in combinatie met de meeslepende muziek, krijg je een explosieve voorstelling en het perfecte voorbeeld van hoe muziektheater zou moeten zijn!
Licht, geluid, compositie en performance
Eerst en vooral wil ik kijken naar het technische aspect van de voorstelling. Doordat ikzelf toneelspeel vind ik het heel interessant hoe voorstellingen zijn gemaakt. In een normaal jaar ga ik namelijk naar gemiddeld tien voorstellingen per jaar kijken. In het begin van elk cultuurjaar stel ik een lijst op met voorstellingen die ik wil gaan zien. Op het einde van dat jaar bekijk ik welke voorstellingen ik de beste vond. Ik durf zelfs daarna nog een tweede keer naar de voorstelling te gaan kijken als ik ze zo goed vond. Dit ga ik ook doen bij dit stuk, want het is echt een aanrader, zelfs als je geen fan bent van toneel.
Het stuk zal terug worden opgevoerd in het najaar van 2022.
Afbeelding 1 Moment waar zowel de band als Bruno in de kijker staan.
Licht en geluid
Zoals jullie kunnen zien op afbeelding 1 hiernaast werd er niet veel gedaan met het licht. Het licht had niet de belangrijkste rol in het stuk. Het licht werd enkel gebruikt om de aandacht te richten op de band of Bruno Vanden Broecke. Verschillende keren in het stuk had de muziek de belangrijkste rol. Dan was het podium gehuld in eenvoudige witte spots zoals op afbeelding 1 te zien is.
Er lag dus wel een heel grote focus op de muziek. Het is ten slotte een voorstelling van De Kolonie MT wat muziektheater op zijn best is. Ze begeleidden Bruno met voornamelijk Jazz-geïnspireerde melodieën. Het was heel knap om te zien dat de vier muzikanten allemaal meerdere instrumenten konden spelen. Ook tijdens de monoloog begeleidden ze Bruno op de voet. Ze volgden zijn spreekritme op de voet en je merkte dat er vele stukjes ter plaatse geïmproviseerd waren van zowel de muzikanten als Bruno zelf.
Performance
Ik ben zelf een fan van Bruno Vanden Broecke dus mijn mening is sowieso gekleurd als ik het over hem heb. Ik hou gewoon van zijn manier van spelen. Hij speelt op een ongelooflijk natuurlijke manier. Vele acteurs, zelfs acteurs die al lang in de business zitten, kunnen dat niet, maar hij wel. Hij slaagt er telkens in om op een zeer overtuigende manier een personage te spelen. Al is het personage nog zo flauw, simpel of karikaturaal, dan nog geloof je wat hij speelt. Ik kan dit zelf niet. Als ik een karikaturaal personage speel is het vaak bijna een stripfiguur. Men vindt het dan grappig, maar niemand zou mij geloven wat ik zeg. Hij kan hetzelfde personage spelen en mensen zouden geloven dat hij zo is.
Ook bij dit stuk werd het duidelijk. Het was van in het begin al heel leuk dat hij uit het publiek kwam en zich aan ons excuseerde dat hij te laat was. Het hele stuk lang heeft hij ons aangesproken, hij leek met ons een gesprek te voeren zonder dat wij enig woord hoefden terug te zeggen. Hij las als het ware zijn publiek en dat is ook een kunst die elke acteur of actrice zou moeten hebben! Het is zo belangrijk om je publiek mee te krijgen in het verhaal dat je brengt en hij kan dat als de beste.
De ontwikkeling van de amateur
Ik heb voornamelijk voor dit stuk gekozen omdat de titel me aansprak, het feit dat het een monoloog was begeleid door een liveband en die monoloog gebracht werd door Bruno Vanden Broecke. Ik vond het een genot om naar het stuk te kijken. Ik vond het bijvoorbeeld heel leuk dat de muziek zo'n belangrijke rol speelde.
Zelf kijk ik heel graag naar toneel omdat ik van anderen wil leren. Ik ben zelf nog maar een amateur, maar als ik zie hoe bijvoorbeeld Bruno Vanden Broecke een monoloog brengt, kan ik hiervan leren. Ik kijk dan naar de manier waarop hij iets zegt en beweegt. Ik zie ook hoe hij op het publiek inspeelt. Hij betrekt het ganse stuk lang het publiek bij zijn monoloog, wat nog een extra meerwaarde geeft aan het stuk.
Doordat ik het stuk heb gezien heb ik mezelf verrijkt en hoop ik ooit op zijn plaats te staan.
Bron:
De Kolonie MT. (2021). de kolonie mt - Producties. Moose Webdesign. https://www.dekoloniemt.be/producties.php?productie=De%20Woordenaar&id=24
Reactie plaatsen
Reacties