De berucht Franse president Lucas Bodon-Roby heeft heel wat aan het hoofd. Zijn lakeien vallen hem lastig met nutteloze staatszaken. Daarnaast is de relatie met 'boereneiland' Corsica te snijden...
Dat zijn echter kleinigheden tegenover zijn dalende populariteit. Om dit wat op te krikken heeft hij maar twee zaken nodig: genoeg publiciteit en een puppy. Wat kan er fout gaan?
Ondertussen wordt een stadje in Zuid-Frankrijk geteisterd door een reeks mysterieuze diefstallen. Is het toeval dat die gelijktijdig begonnen met de komst van drie knappe Corsicanen?
Een president die aan Trump doet denken, een Baskisch aanvoelende revolutie in Corsica...In Hellhole Corsica blijft niets of niemand gespaard. Koen Strobbe steekt op hilarische wijze de draak met alle strubbelingen van onze tijd.
Koen Strobbe is ene Vlaams auteur van literaire thrillers die zich vaak afspelen in Zuid-Frankrijk omdat hij daar woont. In 2016 maakte hij zijn debuut met Kruis en munt, dat meteen een besteller werd en wekenlang in de boekentop stond. Later won hij met dat boek de Hercule Poirot-debuutprijs.
Daarnaast schrijft hij ook wekelijks een column in de Libelle.
Mijn leeservaring
Dit boek kwam op een vrij eigenaardige manier in mijn bezit. Doordat ik naar Finland vertrek voor vijf maanden was ik niet van plan om een hele bibliotheek mee te nemen naar daar. Dus kocht ik een e-reader aan bij de Standaard Boekhandel. Bij deze e-reader ontving ik een pakket boeken waar dit boek onderdeel van uitmaakte.
Ik vroeg daarnaast aan mama of ze hem kende en zij kende hem van de columns in de Libelle. Ik was oprecht benieuwd hoe een columnist van Libelle een boek zou schrijven. Ik moet namelijk eerlijk toegeven dat ik niet zo'n hoge dunk heb van een tijdschrift als Libelle. Het is wel fijn als je iets ontspannend wilt lezen, net zoals de Flair. Met deze uitspraak voel ik me nu wel een beetje arrogant, maar blogs zijn om meningen te uiten denk ik dan.
Het boek was op een inventieve manier aangepakt doordat je -zoals in de korte inhoud vermeld staat- heel veel linken ziet met de samenleving waar wij in leven/ hebben geleefd. Ook al waren er verschillende linken met onze maatschappij, toch sprak het boek me niet echt aan. Het was een vrij dun boekje (141 blz.) en las ook heel vlot omdat bijna om de twee bladzijdes een nieuw hoofdstuk begon. Voor mij mochten bepaalde zaken nog meer in de verf worden gezet in het verhaal. Hij heeft het verhaal echt op de kortst mogelijke manier geschreven. Ik ben persoonlijk wel fan van meerdere verhaallijnen die een beetje door elkaar lopen. Hier en daar was dit wel het geval, maar er zat geen body aan het verhalen. Als was klaar en duidelijk beschreven en hij maakte op bijna geen enkel moment gebruik van beeldspraak waar ik ook een grote fan van ben.
Het verhaal zat dus goed in elkaar en ik kan het zeker aanraden aan mensen die niet geïnteresseerd zijn in politiek en lezen. Hij geeft namelijk een heel duidelijk beeld hoe sommige politieke regimes -zoals dat van Trump- achter de schermen zouden kunnen werken. Maar over het algemeen was ik dus geen fan van het verhaal. Er zat meer potentieel in het concept dat hij heeft laten liggen.
Reactie plaatsen
Reacties