Het verwonderend verwerken
De broers Dylan en Griff raken met hun ouders betrokken in een vreselijk auto-ongeluk. Van de één op de andere dag zijn ze wees. Na enkele dagen recupereren in het ziekenhuis komt Blessing, hun schooldirectrice, hen oppikken om hen op te vangen. Hun ouders waren beiden leerkrachten en Blessing was de laatste voor wie ze hebben gewerkt daarom vond ze het haar plicht hen op te vangen. Ze woonden al vier jaar lang in Brooklyn in New York, maar hun ouders kwamen beiden uit Engeland vandaar dat ze niet eeuwig bij Blessing in Brooklyn konden blijven. Na een tijd te hebben ingewoond bij Blessing krijgen ze te horen van de ambassade van Engeland dat er familie is gevonden van de jongens. De jongens zouden naar de nicht van hun moeder kunnen gaan wonen. Zij woont in een klein dorpje in Wales. Uiteindelijk verhuizen ze naar daar waar hun nieuwe leven zal beginnen, al is het voor Griff heel moeilijk zich aan te passen. Ze waren namelijk een gezin dat van manier van spreken heel de wereld heeft gezien. Ze hebben in Duitsland, China, Spanje en tot slot in New York gewoond. Griff zag het dus niet echt zitten om nog eens te verhuizen en wederom opnieuw te beginnen maar dan nu voor de laatste keer.
Wie is Hayley Long?
Hayley Long is een Engelse schrijfster die, voordat ze boeken schreef, veel andere jobs heeft gedaan waaronder schoenenverkoper en leerkracht Engels. Nu schrijft ze vooral boeken en ze geeft nog les maar dan nu over schrijven zelf. Lottie briggs is (not) mad is het eerste boek dat ze heeft geschreven. Later zou Lottie Briggs uitgroeien tot een driedelige reeks. Sinds haar eerste boek zijn enkele van haar boeken vertaald in meer dan 15 talen en heeft ze al enkele prijzen kunnen bemachtigen waaronder twee keer de Costa book award.
Bron: HAYLEY LONG.ORG, About me. internet, s.d. . (http://www.hayleylong.org/about-me)
Mijn ervaring...
Ik wilde toen ik een boek moest kiezen uit de leeslijst van 14 tot 16 jarigen een boek kiezen dat me het minste aansprak. Ik vond het namelijk belangrijk als toekomstig leerkracht Nederlands dat je openstaat voor alle verhalen, ook de verhalen die je persoonlijk misschien niet goed vindt. Ik vind dat je objectief moet zijn over het bespreken van boeken. Ik moet toegeven dat ik mijn boeken nog kies zoals een kindje dit doet: afgaan op de kaft en de titel. Dus kwam ik op dit boek uit. Dit was voor mij persoonlijk de oninteressantste kaft en de meest vage titel van alle boeken uit de leeslijst. Ik zou zelf nooit het boek kiezen moest het niet voor een opdracht zijn. Ik had dus zeer lage verwachtingen bij het verhaal, ik was benieuwd, maar ik verwachtte een saai emotioneel-dramatisch verhaal na de achterflap te hebben gelezen. Ik moet toegeven dat ik zelfs tegen het verhaal opkeek omdat ik geen zin had in zulk verhaal.
Achteraf ben ik ontzettend blij dat ik op dit boek ben gestoten door puur toeval. Ik vond het namelijk een ontzettend mooi verhaal. Hayley Long schrijft op een zeer vlotte empathische manier. Ik weet dat het boek is geschreven voor iedereen die al eens naasten is verloren, dat stond namelijk in het boek. Voor mij leek het of ze zelf dit al eens had meegemaakt en dat ze haar verdriet op deze manier een plaats heeft gegeven door over haar verdriet te schrijven. Het boek was daardoor heel herkenbaar, je voelde heel goed mee wat de jongens doormaakten en je voelde ook hun verdriet en hun radeloosheid. Ik moet zelf ook toegeven dat ik met bepaalde scènes heb moeten wenen. Ik wil er even bijzeggen dat dit bij mij niet ongewoon is. Over de jaren heen ben ik emotioneler geworden en als een verhaal is geschreven op de manier dat ik het heel visueel kan voorstellen word ik al sneller geëmotioneerd.
In het boek zijn enkele scènes geschreven die uit verschillende lagen bestaan, waar een diepere boodschap in zit. Het zouden scènes kunnen zijn die voorkomen in literaire werken voor volwassen. Dit boek is een perfect voorbeeld van jeugdliteratuur door de diepere lagen en het onderwerp. Er komen ook vele flashbacks in het verhaal waarin je meer te weten komt over het leven van de broers. Deze elementen maken het verhaal interessant voor alle leeftijden.
Ik heb een scène uit dit boek gebruikt bij een opdracht. Ik las een scène voor uit het boek en stelde daarbij enkele gerichte vragen over de doelgroep of over waar het boek zou kunnen over gaan. Ik vond het leuk dat mijn opzet was gelukt en dat mijn medecollega's dachten dat het een scène was uit een volwassenenroman.
Ik wilde hiermee bewijzen dat ook jeugdliteratuur echt diepgaand en toegankelijk voor alle leeftijden kan zijn. Dit heb ik namelijk zelf uit het verhaal geleerd: denk niet zomaar dat jeugdliteratuur kinderverhaaltjes zijn en laat je niet zomaar beïnvloeden door de kaft en de titel van een boek. Ik weet dat ik in dit laatste nog moet groeien en naar meer zaken moet kijken bij de keuze van boeken.
Ik heb dit boek uit interesse ook eens vergeleken met de resultaten van de KJV. Dit boek stond op de eerste plaats, dus kan ik wel met overtuiging zeggen dat het echt wel een aanrader is ondanks het diepe, melancholieke thema.
Dus voor alle nieuwsgierige leesliefhebbers onder ons: heel veel leesplezier!
Bron: LONG, H., Een verre plek vlakbij. Amsterdam, HarperCollins Holland, 2018.
Reactie plaatsen
Reacties
Hey Arno!
Dit boek heb ik zelf vorig jaar ook gelezen, op aanraden van jou. Dus ik ben blij dat ik jouw mening nu ook eens zwart op roos kan lezen. Ik volg je volledig in je mening dat ik aangenaam verrast was door het boek. Het heeft mijn mening over jeugdliteratuur echt verandert.
Bedankt om dit boek met mij te delen!
Groetjes,
Jasna