Anne Frank hield van 12 juni 1942 tot 1 augustus 1944 een dagboek bij. Z schreef haar brieven alleen voor zichzelf, tot ze in de lente van 1944 op de radio de minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen in ballingschap, Bolkestein, haarde spreken. Hij zei dat na de oorlog alle getuigenissen van het lijden van het Nederlandse volk onder de Duitse bezetting verzameld en openbaar moesten worden gemaakt. Als voorbeeld noemde hij onder meer dagboeken. Onder de indruk van deze redevoering besloot Anne Frank na de oorlog een boek te publiceren. Haar dagboek zou daarvoor als basis dienen.
In maart 1945 stierf Anne Frank op vijftienjarige leeftijd in het concentratiekamp Bergen-Belsen. De enige overlevende van de familie, Otto Frank, zorgde ervoor dat het dagboek van zijn dochter toch gepubliceerd werd. In 1947 verscheen Het Achterhuis. Het is sindsdien een van de meest gelezen boeken ter wereld. Het is in de meer dan dertig landen verschenen en er zijn meer dan zestien miljoen exemplaren van verkocht.
Dit is toevallig de grapgic novel versie gebaseerd op het originele werk.
Mijn reflectie
Mijn interessegebied is al verschillende keren veranderd. Als kind las ik heel graag stripverhalen omdat dit nu eenmaal boekjes waren die ik wel vlot kon uitlezen. Later las ik veel liever boeken omdat je met een boek veel dieper kan ingaan op een bepaald verhaal en nu ben ik liever creatief. Ik lees al eens graag een graphic novel.
Ik heb gekozen om deze graphic novel te lezen, gewoonweg omdat ik haar boek had gelezen en ik geïnteresseerd was in hun aanpak. Eerst en vooral valt het voor mij al op dat het verhaal veel luchtiger binnenkomt. Ik herinner me nog dat wanneer ik haar boek las, ik me vaak ongemakkelijk voelde. Misschien kwam dit door het feit dat iemand aan het woord was die op gruwelijke wijze is omgekomen. In het boek was Anne Frank voor mij de tragische held. Wij weten wat er zal gebeuren, maar zij nog niet en ze probeert gewoon op haar manier het beste te maken van haar leventje.
Bij de graphic novel had ik dit gevoel totaal niet. Ik vond het fijn dat alle personages en de locatie gevisualiseerd was. Het is leuk om zelf de scène te verzinnen tijdens het lezen van verhalen, maar ik vind het toch ook nog altijd fijn om al beelden te krijgen 'hoe het zou zijn geweest'.
Ik vind graphic novels op zich echt een leuk genre om te lezen en ik vind dat iedereen minstens één graphic novel moet hebben gelezen in zijn leven. Ik vind het namelijk de perfecte combinatie voor mensen die niet willen lezen: er staan namelijk prentjes in, maar de inhoud is veel diepzinniger dan bij een stripverhaal. Daarbij lezen zo goed als alle graphic novels, mede door de visuele ondersteuning, heel vlot. Door die reden is het één van mijn favoriete genres.
Reactie plaatsen
Reacties