Een blind meisje woont met haar mama en tante in een herberg. Ze houdt ervan om buiten op een bankje te zitten. Op een dag snuift ze een onbekende geur naast zich op. Een Afrikaanse soldaat zit naast haar op het bankje. Hij verteld over zijn land, zijn vrouw en kind. Het meisje vertelt over haar papa aan het front. Op een dag komt de soldaat niet meer naar het bankje. Het meisje gaat in paniek naar hem op zoek...
Aline Sax is een Vlaamse schrijfster die in Antwerpen is geboren in 1984. Al van kleins af aan verzon ze verhaaltjes en natuurlijk ging er daardoor voor haar een wereld op toen ze eenmaal leerde lezen en schrijven. Ze schreef haar eerste boek Mist over het strand toen ze vijftien was.
Later ging ze geschiedenis studeren aan de universiteit van Antwerpen waar ze werd ondergedompeld in haar tweede liefde: het verleden. Door deze richting leerde ze hoe ze écht historisch onderzoek deed. Deze nieuwgevormde vaardigheid wilde zij natuurlijk gebruiken om haar boeken te schrijven.
Ook voor dit verhaal werd ze geïnspireerd door het verleden om dit boek te schrijven.
bron: Sax, A. (z.d.). Feiten | Aline Sax. AlineSax.Be. https://www.alinesax.be/feiten/
Mijn reflectie
Eén van de lessen die ik tijdens mijn laatste stageperiode moest geven ging over het vertelperspectief. Ik had toen aan mijn moeder gevraagd om een boek te zoeken waar bijvoorbeeld duidelijk twee vertelperspectieven in voor kwamen. Ze kwam dit boek brengen. Ik vond het boek spijtig genoeg niet geschikt voor mijn les, het was niet wat ik zocht. Maar ik vond het wel een interessant concept en het boek leek ook niet al te dik, dus begon ik het gewoon te lezen om mezelf te amuseren. Ik kwam pas later te weten dat dit een boek van onze leeslijst was.
Zoals ik al zei, vind ik het concept van het boek heel leuk. De lay-out van het boek maakt dit ook duidelijk door het verhaal van het meisje te vertellen op witte bladen, terwijl de soldaat de zwarte bladen staat. Dit kunnen we ook linken aan de titel. In het boek zelf komen veel tekeningen voor die ik persoonlijk heel mooi en symbolisch vond. De tekeningen gaven een meerwaarde aan het verhaal. Tot slot, het verhaal zelf, ook al was het gesitueerd tijdens de oorlog, dan nog was het niet enkel grauw. In die zin dat de meeste verhalen die zich afspelen tijdens een oorlog over die oorlog gaan. Ik vind het wel eens leuk om een verhaal te lezen waarbij de verhaallijn verweven is met de oorlog maar niet enkel te maken heeft met de oorlog.
Ik kan met overtuiging zeggen dat dit een boek is voor mensen die niet graag lezen, want het is heel dun, er staan veel tekeningen in dus je hebt het gemiddeld op een paar uurtjes uitgelezen. Ik heb er bijvoorbeeld rond de twee uur over gedaan om het uit te lezen.
Reactie plaatsen
Reacties