Lize Spit werd uitgenodigd om haar nieuwst boek Ik ben er niet voor te stellen in Bethanië. Het boek gaat namelijk over de relatie tussen twee mensen waarvan één iemand lijdt aan een psychotische kwetsbaarheid.
Mijn moeder, de bibliothecaresse van de psychiatrie organiseert al jaren boekenlezingen voor voornamelijk patiënten. Daarom vond zij het een goed idee om Lize Spit uit te nodigen en er een heus evenement van te maken. Het werd uiteindelijk een zetelsessie tussen een psychologe, een verantwoorde van een afdeling, een verantwoordelijke van een zorgteam, een lid van het ontspanningsteam en Lize Spit zelf. Ik heb de avond gepresenteerd en zorgde ook voor een streepje muziek met mijn goede vriend Jonathan Dhondt.
Mijn ervaring
Ik vond het belangrijk om een moeder een beetje in de spotlight te zetten omdat zij dit evenement had georganiseerd, maar doordat ze ziek viel eigenlijk niet kon afmaken. Ik heb dit evenement dan met Simon, lid van het ontspanningsteam (in de uiterst rechtse zetel op de eerste foto onderaan), verder georganiseerd.
Ik vond het uiteindelijk een zeer geslaagd evenement. Lize Spit is daarbij een ongelooflijk lieve dame die heel persoonlijk vertelde over haar schrijfproces. Ze heeft namelijk ongeveer twee jaar aan dit boek geschreven. Het gaat specifiek over haar laatste relatie. Haar vriend leed aan een psychotische kwetsbaarheid.
Het was daarbij ook interessant dat er achteraf vragen werden gesteld door mensen die effectief zelf lijden aan een psychotische kwetsbaarheid.
Zo luidde een vraag van een man die manisch-depressief was: "Waarom heeft u sommige situaties veel erger uitgedrukt dan ze eigenlijk zijn. Ik maak namelijk mee wat u in dit boek neerschrijft, maar ik heb het nooit op de manier waarop u het beschrijft meegemaakt. Hierdoor heeft u onrechtstreeks mijn familieleden bang gemaakt. Zij denken dat ik hetzelfde ga ondernemen als het hoofdpersonages omdat het net zo akelig overeenkomt."
Lize reageerde eerbiedig dat ze als schrijfster twee opties had: het beschrijven zoals het waarschijnlijk plaatsvindt, of hier en daar het verhaal een beetje aandikken. Zij gaf toe dat ze voor het tweede koos omdat het merendeel van de maatschappij gewoonweg meer 'kickt' op overdrijving. Droogweg gezegd verkoopt dit beter. Door zo open te zijn over bepaalde keuzes die ze maakte, zorgde ze er onbewust voor dat iedereen haar eigenlijk heel sympathiek vond. Ze was namelijk heel authentiek. Ik geloof dat authenticiteit namelijk nog beter scoort dan overdrijvingen.
Ik vond specifiek deze lezing toch wel een verrijking omdat ze echt veel heeft verteld over het schrijfproces op zich. Ik vind dat leerlingen dit ook zouden mogen weten. Hierdoor wordt een boek namelijk veel persoonlijker, veel 'echter'. Ik geloof dat we leerlingen aan het lezen zouden kunnen zetten door hen misschien tijdens hun schoolcarrière naar boekenlezingen te sturen. Ik heb dit namelijk vaak gedaan tijdens de lagere school, maar deze trend zouden ze echt moeten doortrekken tot in het middelbaar.
Reactie plaatsen
Reacties
Dag Arno,
Ik ben inderdaad blij dat deze lezing zo mooi is verlopen.
Het was een zeer fijne avond. Ik ben zelf ook onder de indruk van de lezing en ik ben blij dat ik aanwezig was. Ik vond het voornamelijk interessant dat er een volledig beeld werd geschetst van alle moeilijkheden waarmee patiënten en hun omgeving in aanraking komen. Dit heeft mijn visie op het boek en op de wereld van psychische kwetsbaarheid toch weer een klein beetje veranderd.
Groetjes,
Jasna